Bir düşle öldürebilirim seni.

Kalemle topladığım saçlarımla geziniyorum uzun zamandır.

Her an öfkeyi kutsal sayabilir

Bir şiirle öldürebilirim seni.

Delirmiş akarsular kadar hızlı ya da üzerinde zaman akmayan bir göl gibi yavaş…

Bir fener ve biraz çiçek bırakabilirim cansızlığının başına.

yıldız dolu geceyi ayak uçlarına dökebilir,ay ışığı tutabilirim ismin yazılı mermere.

Sonsuz bir yalnızlık ,duasızlık ,özlemsizlik saklayabilirim otların arasına.

Bir kedi geçerse oralardan şansın olur.

Bir kelebek konarsa toprağına

güzel öptüğün zamanların hatırına… Yoksa bilirsin ki ;

Dilin bütün sözcükleri benim.

Dünya’nın bütün sonları senin.

Çeker doğrulturum kalemi , dağıtırım saçlarımı omuzlarıma.

Hayatın, hislerimin ucunda.

Bir düşle öldürebilirim seni

Ama yapmayacağım.

Şimdi huzursuz bir sendrom gibi,uzun süre üzerinde uyuya kaldığım uzuvlarım gibi varlığını hissetmesem de,

Bir zamanlar parçam olduğunu; diri ve güzel olduğunu,ilk düşen yağmurlar gibi başka hiç bir şeye benzemeden koktuğunu unutmayacağım.

Shu.